• W Dębicy urodzili się m.in. Krzysztof Penderecki (jeden z najbardziej uznanych na świecie polskich kompozytorów, dyrygent, pedagog, były rektor PWSM w Krakowie) , Anna Augustynowicz (reżyser teatralna, od 1992 r. dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie), Mariusz Kiljan (aktor, piosenkarz) i Ryszard Siwiec (żołnierz AK, filozof i księgowy, który protestując przeciw inwazji na Czechosłowację 8 września 1968 r. dokonał samospalenia w czasie ogólnopolskich dożynek na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie w obecności szefów partii, dyplomatów i 100 tysięcy widzów).
• Gimnazjum Handlowe w Dębicy (1942) ukończył m.in. Tadeusz Łomnicki – jeden z najwybitniejszych aktorów w historii polskiego teatru, reżyser, twórca Teatru na Woli w Warszawie, filmowy pułkownik Michał Wołodyjowski.
• W latach 1988-1990 w Dębicy, jako jednym z nielicznych polskich miast, kursowały trolejbusy. Właścicielem linii był Igloopol, po jego upadku zostały zlikwidowane, a pojazdy sprzedano innym miastom (Tychy, Lublin, Słupsk).
• MKS Dębica jest pierwszym w Polsce przewoźnikiem miejskim, którego wszystkie autobusy napędzane są gazem.
• Wisłoka Dębica – jeden z najstarszych polskich klubów sportowych, powstał w 1908 r., może się pochwalić mistrzami olimpijskimi, świata i Europy w zapasach w stylu klasycznym.
• 10 lipca 1946 r. na dębickim Rynku przeprowadzono jedną z ostatnich publicznych egzekucji w Europie - powieszono trzech młodych żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego.
• Film "300 mil do nieba" o dramatycznej ucieczce dwóch braci z PRL, oparto na historii z życia Adama i Krzysztofa Zielińskich z Żyrakowa k. Dębicy, którzy pod podwoziem TIRa rzeczywiście uciekli w połowie lat 80. do Szwecji.
• Według tutejszych mieszkańców Teresa Orlowski urodziła się w Dębicy, a nie we Wrocławiu czy w Krakowie.
• Kiedyś na dębickim Rynku stał pomnik żołnierza Armii Czerwonej – popularny "Karolek" z pepeszą w ręku. Na początku lat 90. przeniesiono go na cmentarz radziecki.

W Dębicy krzyżuje się droga krajowa nr 4 (E40) z Krakowa do Rzeszowa z drogą wojewódzką nr 985 do Tarnobrzega. W najbliższych latach powstaną dwa zjazdy (Dębica-Żyraków i Dębica-Pustynia) z budowanej autostrady A4 prowadzącej z Niemiec przez Wrocław, Kraków i Rzeszów na Ukrainę.

Miasto jest ważnym węzłem kolejowym, posiada bezpośrednie połączenia m.in. z: Lwowem, Szczecinem, Poznaniem, Warszawą oraz Wrocławiem.

Do Międzynarodowego Portu Lotniczego Rzeszów-Jasionka jest stąd tylko ok. 50 km.

Dosyć dobrze rozwinięta sieć komunikacji miejskiej obejmuje 7 linii miejskich i 6 podmiejskich - www.mks.debica.pl

Drogi rowerowe biegną wzdłuż al. Jana Pawła II (na wałach), ul. Krakowskiej i Nosala.

W południowej, zalesionej i górzystej części miasta znajduje się ścieżka spacerowo-edukacyjna "Las Wolica" (trasa zielona i pomarańczowa) prezentująca walory Buczyny Karpackiej i życie lasu, z punktami postojowymi, ławeczkami i miejscami rekreacji dla dzieci. Warto zobaczyć tu m.in. punkt widokowy na Dębicę i wąwóz. Jest tu także zielony szlak konny i dwa rancza "Brzozowego" i "Hucułek".

Aktywny wypoczynek i sport można uprawiać dzięki sporej bazie obiektów: dwa stadiony miejskie przy ul. Parkowej i ul. Piłsudskiego, hale sportowe przy ul. Sportowej i ul. Lisa, korty tenisowe, basen kryty 50m i lodowisko przy ul. Sportowej, Ośrodek Przygotowań Piłkarskich im. Kazimierza Górskiego w Straszęcinie k. Dębicy, wyciąg narciarski STOBIERNA i Klub Bilardowy PINO przy ul. Głowackiego.

14 lutego, Klub Muzyczny "Meduza"

marzec

marzec

kwiecień

coroczna rekonstrukcja rycerska – Brzeziny k. Dębicy – połowa maja

maj / czerwiec

listopad

Willa Wiluszówka - czerwiec

Dębica to miasto powiatowe w województwie podkarpackim, położone nad rzeką Wisłoką, na północnym skraju Pogórza Strzyżowskiego, jeden z ważniejszych ośrodków przemysłowych Polski południowo-wschodniej, znany m.in. z fabryki opon i fabryki rowerów Arkus z grupy Romet. Inne zakłady to Tikkurilla Beckers-Polifarb Dębica, Fabryka Farb i Lakierów "Śnieżka", Zakłady Mięsne Dębica, Iglomeat-Sokołów, Animex Południe, Olimp Laboratories. Dość prężnie rozwija się branża transportowa i budowlana (m.in.: Igloobud, Zakład Obróbki Marmuru "Jabo – Marmi"). Na terenie miasta istnieje też Obszar Przemysłowy Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Euro Park" Mielec. Dębica została uhonorowana tytułami "Gmina Fair Play" 2004, 2005 i 2006 – Certyfikowana Lokalizacja Inwestycji, przyznawanymi przez Fundację "Instytut Badań nad Demokracją i Przedsiębiorstwem Prywatnym".

Turystyka rozwija się głównie na południu miasta, dzięki urozmaiconej rzeźbie terenu i dużemu zalesieniu. Oprócz oznakowanych szlaków turystycznych istnieje szereg tras nieoznakowanych, które są wykorzystywane do wędrówek pieszych i rowerowych. Kolorytu dodaje urozmaicony krajobraz pól, łąk i czystych lasów.

Dębica ma ok.  48  tysięcy mieszkańców. Znajduje się tu: Zamiejscowy Wydział Rozwoju Regionalnego krakowskiego Uniwersytetu Ekonomicznego, Centrum Edukacyjne Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych, Europejska Szkoła Nowych Technologii i Turystyki w Dębicy oraz Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Krzysztofa Pendereckiego.

Miastami partnerskimi Dębicy są: Puurs (Belgia), Muro (Hiszpania) i Kapuvár (Węgry).

Już na przełomie XIII i XIV wieku istniało tu osiedle, którego nazwa oznaczała dąbrowę - las dębowy. Pierwszy dokument wspominający Dębicę to akt jej nadania przez ks. Leszka Czarnego rodowi Gryfitów w 1293 r. W latach 1325–1327 figuruje na listach świętopietrza (podatku kościelnego na rzecz Stolicy Apostolskiej) jako Dambicza. W 1358 r. Świętosław Gryfita uzyskał od króla Kazimierza Wielkiego zgodę na lokację miasta na prawie średzkim. Ponowna lokacja w 1372 r. odbyła się na prawie magdeburskim. Duży wpływ na rozwój miasta miało położenie w dolinie Wisłoki, którą wiódł trakt z Węgier przez Żmigród do Sandomierza.

W czasach zaboru austriackiego Dębica wchodziła w skład cyrkułu pilzneńskiego, później tarnowskiego. W latach 1850-1867 była siedzibą powiatu. W 1856 r. otwarto linię kolejową z Krakowa, przedłużoną dwa lata później do Rzeszowa. Kolej wpłynęła na znaczny wzrost znaczenia miasta i jego atrakcyjności jako lokalizacji zakładów przemysłowych. W 1887 r. ruszyły pociągi do Rozwadowa przez Mielec, czyniąc z Dębicy węzeł kolejowy. Ważnym wydarzeniem dla miasta było utworzenie publicznego gimnazjum w jubileuszowym 1900 r.

W okresie międzywojennym w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego powstała wytwórnia kauczuku (późniejszy Stomil, obecnie Firma Oponiarska "Dębica") oraz fabryka chemiczna w Pustkowiu Osiedlu.

W czasie okupacji niemieckiej, 2 lutego 1944 r. Niemcy rozstrzelali w Dębicy i w Podłężu po 50 Polaków – więźniów hitlerowskiego więzienia Montelupich w Krakowie w odwecie za nieudany zamach AK na generalnego gubernatora Hansa Franka na stacji kolejowej Czarna Tarnowska.

Przed 1945 r. Dębica należała do województwa krakowskiego, po wojnie do rzeszowskiego, a w latach 1975-1998 do tarnowskiego. Aż do reformy administracyjnej w 1975 r. miasto było stolicą powiatu. W połowie lat 70. powstał Kombinat Rolno-Przemysłowy Igloopol, który przyspieszył rozwój Dębicy, zwłaszcza północnej jej części. Od 1999 r. Dębica stała się ponownie siedzibą starostwa trzeciego pod względem liczby ludności powiatu województwa podkarpackiego.

• kościół św. Jadwigi z XV w.
• kaplica grobowa Raczyńskich z XVIII w.
• plac Gryfitów z Figurą Matki Boskiej Niepokalanej
• dwór na Wolicy z drugiej poł. XIX w.
• budynek I Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Władysława Jagiełły z przełomu XIX i XX w.
•  neorenesansowy kościół klasztorny Sióstr Służebniczek Dębickich Matki Boskiej Anielskiej - najcenniejszy jest posąg NMP Niepokalanie Poczętej z pocz. XX w.
• Kaplica przy kościele Matki Boskiej Anielskiej z 1882 r. ufundowana przez Raczyńskich dla klasztoru ss. Służebniczek
• Cmentarz wojskowy założony podczas I wojny światowej
• Kirkut – w samym lapidarium ponad 50 macew
• Łęki Górne – drewniany kościół św. Bartłomieja z 1484 r.
• Jodłowa – drewniany kościół św. Stanisława z 1679 r.