Miasto położone w województwie dolnośląskim, na Pogórzu Izerskim na lewym brzegu Kwisy.

Pierwsze informacje dotyczące Lubania pochodzą z II poł. XIII w. Bardzo dynamiczny rozwój miasta miał miejsce w latach 1319-1346. Lubań obwiedziono wtedy murami obronnymi i ustalono szereg praw. Stał się wówczas jednym z najbardziej rozwiniętych gospodarczo miast. Podczas wojny husyckiej miasto uległo częściowo zniszczeniu. W XV w. w mieście wybuchł wielki pożar. W poł. XVI w. Lubań utracił cześć przywilejów oraz posiadane wsie. Nałożono też nań wysoką kontrybucję. Wszystko to było efektem nieposłuszeństwa wobec cesarza Ferdynanda w trakcie wojny szmalkaldzkiej. W 1553 r. miasto poniosło kolejne, jakże dotkliwe straty. Szalejąca w mieście epidemia pochłonęła 2200 ofiar. Lubań poniósł również straty w trakcie działań związanych z wojną 30-letnią oraz z II wojną światową kiedy to zniszczeniu uległo 60% miasta. Swój dobrobyt (pomimo wielu nieszczęść) miasto zawdzięczało tkactwu. Pierwsze warsztaty sukiennicze uruchomiono już w II poł. XIII w. W 1517 r. powstał również cech Płócienników. Na przełomie XIX i XX w. Lubań był prężnym ośrodkiem włókienniczym. Słynął zwłaszcza z produkcji chusteczek („Lubań uciera nosa całej Europie”).

* wieża Kramarska z XIII w.

* Baszta Bracka z XIII w.

* ratusz z 1554 r.

* XVI-wieczny dom solny

* elektryczny pałacyk na tzw. Kamiennej Górze

* Dom pod Okrętem z 1715 r.

* neogotycki kościół parafialny Świętej Trójcy z XIX w.