Najstarsze ślady człowieka w okolicach Obornik pochodzą sprzed 8-12 tys. lat p.n.e. Kolebką miasta jest gród powstały w zachodniej części osady, na cyplu wytworzonym w miejscu ujścia Wełny do Warty, w pobliżu ważnej drogi do Kołobrzegu, znanej i używanej już w IX w.
W latach 1254 - 1272 książę Bolesław Pobożny i jego żona Jolenta ufundowali kościół franciszkanów, w tym okresie zostało najprawdopodobniej utworzone miasto.
Pierwsza wzmianka źródłowa pochodzi z 1299 r i uwiecznia pobyt na terenie Obornik księcia Władysława Łokietka.
W XVII w, na skutek częstych epidemii cholery i działań Szwedów oraz Branderburczyków, miasto zostało niemal doszczętnie zniszczone, a wsie wyludnione.
W 1793 r. władze pruskie powołały powiat obornicki obejmujący 224 miejscowości, od 1815 r. ziemia obornicka znalazła się w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W powstaniach narodowych XIX w. wzięło udział kilkunastu mieszkańców powiatu obornickiego.
W pierwszej połowie XX rozpoczęła się rozbudowa miasta. W Obornikachistnieje ciekawy, średniowieczny układ przestrzenny Starego Miasta, z czytelnym biegiem ulic prowadzących do Rynku. Rynek, utworzony po lokacji miasta, do dziś zachował swoją wielkość, pierwotny kształt i turbinowy układ ulic, wychodzących po dwie z każdego narożnika.
Najstarszym zabytkiem architektury miasta jest kościół p.w . Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z XVXVI w. |
