• W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
• Powierzchnia miasta to 8,58 km².
• Prawa miejskie posiada od 1638 roku.

Strefa numeracyjna : +48 61

Kod pocztowy : 62-020

Tablice rejestracyjne : POZ, PZ

Swarzędz (niem. Schwersenz) - miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Swarzędz. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.

Według danych GUS ze stycznia 2009, miasto posiadało 30 222 mieszkańców (146.lokata w kraju) i jedną z największych gęstości zaludnienia spośród polskich miast (3 522,4 osób/1 km² - 4.lokata w kraju, za Świętochłowicami oraz podwarszawskimi: Piastowem i Legionowem).

Swarzędz położony jest ok. 10 km od centrum Poznania nad Jeziorem Swarzędzkim.

Na terenie Swarzędza znajduje się największy w Europie skansen pszczelarski.

Dawniej jeden z najważniejszych ośrodków włókienniczych Wielkopolski, obecnie miejsce prosperowania bardzo wielu warsztatów stolarskich, tapicerskich i meblowych. Siedziba spółki giełdowej Swarzędz Meble S.A. w likwidacji (dawniejszych Swarzędzkich Fabryk Mebli).

Przez Swarzędz przebiega droga 92, wcześniej oznaczona jako droga krajowa nr 2, a jeszcze wcześniej jako E8.

Od 1991 miastem partnerskim Swarzędza jest niemiecki Ronnenberg. Jest nim także niemiecki Ronneburg.

Z okazji 350-lecia nadania praw miejskich, przypadającego w 1988, społeczeństwo ufundowało dla miasta sztandar. Swarzędz został również odznaczony przez Radę Państwa Orderem Odrodzenia Polski.

Ślady osadnictwa człowieka w okolicach Swarzędza sięgają 8-3,5 tys. lat p.n.e.  Potwierdzają to liczne stanowiska archeologiczne głównie z okresu kultury łużyckiej i przeworskiej, a także z mezolitu  i wczesnego średniowiecza.

Pierwsze wzmianki pisane pojawiły się w 1366 r. o wsi Swarancz lub Swanrancz należącej do rodziny Górków herbu Łodzina. Byli oni w jej posiadaniu do 1592, kiedy to właścicielem został Mikołaj ze Srebrnej Góry koło Nakła. Następnie Swarzędz przeszedł w ręce rodziny Czarnkowskich herbu Nałęcz. Wieś liczyła wówczas 2,5 łana, 3 zagrodników, pasterza i 30 owiec.

W 1610 r. właścicielem Swarzędza został wojewoda inowrocławski i kaliski - Zygmunt Grudziński herbu Grzymała, by 28 sierpnia 1638 r. wystawić na zamku w Kórniku dokument lokacyjny na prawie magdeburskim, potwierdzony przez króla Władysława IV, nadając miastu nazwę Grzymałów. W kolejnych latach nazwę tę wyparła dawna nazwa wsi Swarzędz.

W 1910 r. Swarzędz liczył 3 459 mieszkańców, tym: 1 927 Polaków (55,7%), 1 371 Niemców (39,6%) i 161 Żydów (4,7%).

    * Kościół pw. św. Marcina z 1638, wielokrotnie przebudowany
    * Ratusz z XIX w. przebudowany
    * Pałacyk myśliwski z 1896
    * Domy z 1 poł XIX w.
    * Kaplica pw. NMP Wspomożycielki Wiernych z 1936
    * skansen pszczelarski ze zgromadzonymi unikatowymi formami uli