• Szczawnica od XIX wieku jest najpopularniejszym punktem wypadowym w Pieniny
• Między innymi w Szczawnicy kręcono film pod tytułem "Podwójne życie Weroniki".
• W Szczawnicy urodził się Tadeusz Chełmecki - komisarz Straży Granicznej II RP, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
• Niektóre sceny, które znalazły się w filmie "Essential Killing" zostały nakręcone w Szczawnicy.

Region wielu atrakcji turystycznych, Wąwóz Homole, Rezerwat Przyrody Białą Woda, Muzyczna Owczarnia, Pijalnia Wód Mineralnych na Placu Dietla, kolej linowa na Palenice +trasy narciarskie, śieżka rowerowa, szlaki górksie,przejscie graniczne do Słowacji. W pobliżu jezioro, zamki, baseny termalne, jaskinie i wiele innych.

Strefa numeracyjna : +48 18

Kod pocztowy : 34-460

Tablice rejestracyjne : KNT

Miasta partnerskie : Słowacja Biała Spiska, Słowacja Lesnica, Włochy Oliveto Citra, Niemcy Perleberg, Węgry Harkány,, Ukraina Chmielnik.

Urząd miejski ul. Szalaya 103 34-460 Szczawnica

Miasto  w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, od 1 stycznia 2008 siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Szczawnica. W latach 1975-1998  miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Szczawnica leży w dolinie potoku Grajcarka, który jest prawym dopływem Dunajca. Znajduje się między Pieninami a pasmem Radziejowej z Beskidu Sądeckiego.
Według danych z 30 czerwca 2007 24 gmina miejska miała 7378 mieszkańców.
Szczawnica jest znanym uzdrowiskiem już od połowy XIX wieku. Leczone są tam choroby układu oddechowego i przewodu pokarmowego, ze względu na występowanie szczaw alkalicznych słonych oraz korzystnych warunków klimatycznych. Uzdrowisko Szczawnica wróciło ponownie w 2005 w drodze sądowego porozumienia do przedwojennych właścicieli rodziny hr. Stadnickich. Szczawnicki zdrój ma prawie dwieście lat. Obecnie (w 2009 roku) w centrum – przy placu Dietla – powstaje Muzeum Uzdrowiskowe, którego fundatorem jest Andrzej Mańkowski – wnuk Adama hr. Stadnickiego, ostatniego właściciela zdroju. Obecnie gromadzona jest ekspozycja związana ze szczawnickim uzdrowiskiem – zebrano ponad 350 różnego rodzaju przedmiotów związanych z lecznictwem zdrojowym, archiwalnych dokumentów, rycin, planów budynków, starych fotografii, kart pocztowych, książek.
Szczawnica posiada wiele tras narciarskich. Najdłuższa (2 km) na Palenicę z 4 krzesełkowym wyciągiem i oświetleniem, przepustowość 2200 osób na godzinę, zarządzana przez Polskie Koleje Linowe.

Nazwa miejscowości pochodzi od kwaśnych wód zwanych przez górali szczawami. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1413 roku i dotyczy zapisania przez króla Władysława Jagiełłę 400 florenów Abrahamowi z Goszyc przy okazji, którego to zapisu wymieniono dwie Szczawnice : Wyżnią i Niżnią. Do końca XVIII wieku Szczawnica była częścią Starostwa Czorsztyńskiego. Jako zdrojowisko znana jest od ponad 200 lat.
Dynamiczny rozwój Szczawnicy jako uzdrowiska przypada na połowę XIX wieku, kiedy to właścicielem uzdrowiska został Józef Szalay. Przyjechał on do Szczawnicy po śmierci swojego ojca Stefana w 1839 roku. Był właściwym twórcą uzdrowiska i prawie 40 lat swego pracowitego życia poświęcił w całości Szczawnicy. Zbudował pierwsze łazienki, wystawił nowe budynki zdrojowe i pensjonaty, da oprawę architektoniczną odkrytym źródłom: Magdaleny, Walerii, Jana, Szymona, Heleny i Anieli. Rozszerzył i unowocześnił Park Zdrojowy, wybudował kaplicę zdrojową. Zapraszał do Szczawnicy wybitnych ludzi epoki, między innymi wybitnego balneologa Józefa Dietla.Przed śmiercią w 1876 roku zapisuje Zakład Zdrojowy Akademii Umiejętności w Krakowie. Ta pomimo trudności związanych ze spłatą spadkobierców Józefa Szalaya w latach 1880 - 1884 buduje Dworek Gościnny, porządkuje Park, kończy rozpoczętą przez Szalaya budowę drogi przez Pieniny do Czerwonego Klasztoru. Dalsze trudności finansowe i organizacyjne zmuszają Akademię do sprzedaży Szczawnicy w 1909 roku Adamowi Stadnickiemu. Jego działalność przypada na okres międzywojenny. Remontuje domy zdrojowe, ujmuje nowe źródła, poszerza Park Górny o teren Połonin. W latach 1933 - 1936 wybudowano Inhalatorium (wyposażone w pierwsze w Polsce komory pneumatyczne), w 1935 roku zaczęto elektryfikację, a w 1937 roku kanalizację Szczawnicy. Dalsze plany gospodarza przerwała II wojna a światowa. Na podstawie zarządzenia Ministra Zdrowia w 1948 roku Uzdrowisko Szczawnica przejmuje skarb państwa. Po wojnie wybudowano nowe sanatoria branżowe i nowoczesny Za kład Przyrodoleczniczy. Prawa miejskie Szczawnica otrzymała 18 lipca 1962 roku.W latach 1973-1982 połączona z Krościenkiem, nosiła wtedy nazwę Szczawnica-Krościenko. Od 1982 ponowny podział miast.1 stycznia 2008 zmieniono rodzaj gminy Szczawnica z miejskiego na miejsko-wiejski, co w praktyce oznaczało wyłączenie poza administrację miasta obszarów dawnych wsi Jaworki i Szlachtowa (nadając im status wsi) oraz Biała Woda i Czarna Woda (nadając im status części wsi Jaworki). Z wyłączonych terenów powstał obszar wiejski gminy miejsko-wiejskiej Szczawnica. Manewrowi temu wtórowało nietypowe "odebranie" praw miejskich Szczawnicy: 1 stycznia 2008 odebrano status miasta gminie miejskiej Szczawnica z równoczesnym (tego samego dnia) nadaniem statusu miasta miejscowości Szczawnica Zabieg taki wynikał wyłącznie z ustawowego wymogu uwzględnienia zmiany statusu gminy i miejscowości wchodzącej w jej skład. Pomimo tego czysto biurokratycznego zabiegu Szczawnica de iure i de facto nie utraciła praw miejskich i ich potem nie otrzymała.

Kościół św. Wojciecha, Plac Dietla, Dworek Gościnny, Palenica, Szafranówka, Bryjarka, Kotuńka, Jarmuta, Promenada, Pieniński Park Narodowy.