Historia Wielopola sięga XI w. i czasów króla Bolesława Śmiałego. Przypuszczalnie na Stroszowej Górze powstał we wczesnym średniowieczu gród obronny, a później obok niego rozwinęła się osada.
Prawa miejskie wieś otrzymała ok. 1348 r., za panowania króla Kazimierza Wielkiego jako Fűrstenberg (Książęca Góra)i utraciła po reformie administracyjnej w 23.03.1933 r. O awansie do grona miast zadecydowało położenie Wielopola na drodze handlowej z Sandomierza przez Ropczyce, doliną Wielopolki, w kierunku przełęczy karpackich na Węgry. Upadek miasta nastąpił w wyniku kolejnych wojen, epidemii, ruchów społecznych (rzeź galicyjska) i pożarów.
W 1523 r. Katarzyna, Anna i Małgorzata Kamienieckie - córki Jana Kamienieckiego sprzedały miasteczko Wielopole z dwoma folwarkami Góra i Konice kasztelanowi przemyskiemu Andrzejowi Czuryle za 5100 florenów.
Z historią Wielopola Skrzyńskiego nieodłącznie związana jest historia Żydów. Pierwsze wzmianki o ludności żydowskiej w Wielopolu Skrzyńskim odnotowano w 1641 r. W 1673 r. mieszkało tu 16 rodzin żydowskich. W 1765 r. miejscowy kahał skupiał 309 Żydów, zaś w samym mieście było ich 151. W 1870 r. wielopolska gmina żydowska liczyła 500 osób. Miała synagogę, cmentarz a rabinem był Natan Libschutz. Do 1900 r. liczebność gminy wzrosła do 715 osób. Rabinem był wówczas Izaak Libschutz, syn Natana. Z chwilą wybuchu drugiej wojny światowej część z ludności żydowskiej Wielopola uciekła na wschód i znalazła się w sowieckiej strefie okupacyjnej. Już w grudniu 1939 r. Niemcy przywieźli tu 70 Żydów wysiedlonych z Inowrocławia. W 1941 r. hitlerowcy spędzili do Wielopola około 150 rodzin żydowskich z okolicznych wsi.Synagoga została całkowicie zniszczona wskutek pożaru w sierpniu 1944 r. |
